Öyle şanslı bir milletiz ki biz tarihin tozlu sayfalarında bize gülümseyen koskocaman bir kahramanımız var. O’nu hepimiz kitaplardan tanıdık, ilkelerini inkılaplarını hayatımıza ışık varsaydık. Çok sevdik , çok gururlandık. İzinden yürümekten onur duyduk, attığı adımlara bir ayak izi de biz olduk. Tüm Dünya’nın böylesine saygı duyduğu bir kahramanın evlatları olmak ayrıcalıktı, şanstı bizim için biliyorduk. Gidişinin bizi derinden etkilediği, ülkemin dört bir yanında böylesine derin  bir hüzünle anıldığı bugünde saygılarımızı ve minnetimizi sunuyoruz huzuruna. Pek çok sevdiğimizi kaybetmişizdir bu zamana kadar elbette, ama insan hiç görmediği sesini hiç duymadığı birini nasıl böyle özler, yokluğuna nasıl böyle üzülür ve takvimler nasıl ağlar o tarihe? Ya da saatler nasıl durur 9’u 5 geçerken ve bir kahraman kayıp giderken… Bir gecenin karanlığına dönüp bakıyorum bir de bugünün sabahına. Öyle karanlık ve ıssız ki sabahımız bu sabah, öyle hüzünlü ve suskun öyle yalnız ve kimsesiz öyle buruk ve sahipsiz ki işte O zaman anlıyorum gidenin değerini o zaman anlıyorum gidenin anlamını o zaman anlıyorum sabahın nasıl karanlık kaldığını. Şehrin tüm gürültüsü saatler 9’u 5 geçerken susuyor ya aniden, kuşların cıvıltısı, arabaların kornası, hastanelerin telaşı, çocukların ağlayışı, otobüs duraklarının kargaşası hatta Pazar tezgahtarının şen narası. İşte bu gidenin büyüklüğünden işte bu giden kahramanımıza duyulan saygıdan işte bu  Ata’mızın giderken bize bıraktığı derin acıdan… Neden susuyoruz, neden hareket etmiyoruz bilmiyor , anlamıyor bizden başkası. Öyle gizli bir acısı var ki öyle derin bir özlemi var ki içimizde ne yan yana gelen harfler sığabiliyor satır sonlarına ne de çıkan sesler dönüşebiliyor bir notaya. Öyle gizli bir acısı var ki ne gidebiliyorsun ne dönebiliyorsun. Ne attığın adım yol oluyor önüne ne de baktığın yerler mekan oluyor sana. Biliyorum öyle tarifsiz bir acı var ki hepimizin yüreğinde kelimeler sessiz çığlıklarımızdan daha sessiz ve çareler geçen saniyelerden daha çaresiz. Mevsim mi soğuk olan yoksa yokluğu mu Ata’mızın ? Buruk olan yüreğimiz mi ya da  var mı çaresi akan gözyaşlarımızın? Bir gerçek var o da şu ki bir yanı eksik bugün tamamımızın… Tarihimize gurur ve onur katan Mustafa Kemal Atatürk’ün gidişiyle derin bir acı yaşadığımız bu günde, hayata veda edişinin 79. yılında Ata’mızı rahmet ve şükranla anıyoruz..