İş yerlerimiz,bizim ikinci evlerimiz gibidir.

Kimi zaman ailemizden çok iş arkadaşlarımızla zaman geçirmiyor muyuz? 

Çokça vakit geçirdiğimiz işyerinde çok kişinin egosu yüksektir.Kurum yöneticisi çalışanlarının egolarından faydalanarak onların işyerindeki verimliliklerini arttırabilir. 

Çalışanlarını motive etmek adına onların başarıları karşısında çeşitli ödüller sunarak çalışanların egosunu tatmin edebilir. Elbette bunu adil bir şekilde yapabilmek gerekir. 

İyi bir yöneticinin çalışanlar arasında ego dengelerini iyi kurması şart.

Ya yöneticinin egosu çok  yüksekse hani bir söz vardır egosu tavansa, işte o zaman daha kötü..Çünkü bu tip yöneticiler profesyonellikten nasibini almamışlardır. Açıkçası profesyonel olmak adına çaba harcamaya ihtiyaç duymazlar.

Böyle bir yöneticinin önyargılarını yok edebilme ihtimali var mıdır?

Onlara göre tüm çalışanları tembel, işi bilmez, vasıfsız, hepsi kötü, hepsi hata yapıyor, hepsi amatör.

Böyle bir karakter sizin üstünüzse vay halinize! Bir müddet sonra ‘’yandım Allah!’’ nidalarıyla çıplak ayakla kaçacak delik ararsınız ya da susup, her şeye boyun eğen,güvensiz, ezik bir insan olarak yaşamınıza devam edersiniz.İş kaygınız vardır çünkü.

Bir işletmede yapılabilecek en büyük yatırım insana yapılan yatırımdır. Motivasyonu düşük, mutsuz çalışan bir personel işletmeye faydasından ziyade zararı dokunur.Hiyerarşik sistemle düzenin kısa vadede başarı elde edeceğini uzun vadede zarar vereceğini bölgemizde ismini duyurmuş birçok şirketlerden görebilmekteyiz.