Hemşirelik, bir günde hatırlanıp anlatılacak bir meslek değil evet, ancak böylesine bir güne sahip olacak kadar da özel. Çalışma hayatım boyunca öğrendim ki Mesleğim, ardından boş zamanı olan, mesai bitiminde her şeyi unutup silebileceğim bir meslek değil. Uyurken, uyanıkken, kahvaltı yaparken, gezerken işini anımsayabileceğin, geride bıraktıklarını merak edebileceğin, haber alabilmek için nöbeti devrettiğin arkadaşını çoğu zaman aramak zorunda hissedebileceğin bir meslek. Hayatına hayat katabileceğin, tedavisini yaparken dinlediğin hastanın derdine günlerce üzülebileceğin, derman olmak için çabaladığın olamadıkça kendini yiyip bitirebileceğin bir meslek. Demek istediğim o ki Hemşirelik bir bedende bin hayat demek. Meslektaşlarım çok iyi bilir ki morali bozuk bir hemşire olmaya lüksümüz yoktur bizim, yüzümüzdeki gülümseme kaybolamaz gecenin karanlığında bile, elmacık kemiklerimizden aşağı süzülen bir gözyaşı, kimseye görünmeden silinmeli çoğu zaman ve dudaklarımızın kenarında mutlu rolü yapmak zorunda kalan bir gülümseme bulunmalı günün her saatinde. Çünkü biliyoruz ki onların yarasında hissettiği o derin acı, geçmek bilmez bir sancı, mademki göz kenarlarımızı kırıştıracak bir gülümseme ilacı, işte bu yüzden onlar bizim başımızın tacı…

Uykusuz kalmalar, saatler boyu hiç dinlenmeden oturmalar bizim mesleğimizin yakınabileceği dertler değiller. Resmi tatiller, bayram tatilleri, özel günlerimiz hayatımız boyunca defalarca nöbette geçirmek zorunda olduğumuz zamanlardan olacak. Lakin asla şikâyet etme lüksümüz olmayacak. Aslına bakarsanız böyle zamanları hediye misali görmekte fayda var. Kaç kişiye nasip olur ki doğum gününde sayısız dua almak, birilerinin acısını dindirmek. Ya da kaç kişiye nasip olur ki davet istemeksizin yanında olan, girdiğin her odada iyi ki doğduğunu söyleyen, yeni yaşın için güzel dileklerde bulunan insanları tanımak. Hemşire olmak böyle bir şey sanırım her kötüde iyiyi aramak ve zor da olsa bulmak zorunda olmak…

Güçlü olmak, en çok güçsüz olduğun zamanlarda zorlar bedenini. Haber kanallarının arasında duymaya tahammül edemediğimiz o ambulans sirenine aşina olmak ne büyük gaddarlık gelir dışarıdan bakan gözlere biliriz, hastaların canını yakan o iğnelere duygusuzca sarılmak ne büyük vicdansızlık gelir biliriz. Elimizden kayıp giden hayatlara tepkisiz görünmemiz ne büyük acımasızlık gelir biliriz. Ama sizlerin görünen duygularının ardına, sırılsıklam camların arasına, kararmış kalplerin buğusuna saklanan bir kalbimiz var bizim. Gözyaşlarına karışmış satırların, bahara yaklaşmış mevsimlerin boşluklarına sığınmış duygularımız var bizim. İşte tam da bu yüzden siz iyi olun diye tuttuğumuz elleriniz güvende. Siz bize güvenin diye verdiğimiz sözler hep dilimizde. Soğuk hastane koridorlarında yılık bırakılmış hasta odalarının ardından sızan dualar nasıl sizlerin dilindeyse bizimde yüreğimizden kopup gelen iyilikler sizinle. Bizim için değerlisiniz. Sağlıcakla kalın.