Sağlık sektöründe yönetici olarak görevlendirilen insanlar başarılı olabilmek ve çalıştığı yere katkı sağlamak için konusunda eğitim alması şart.Ama bizde eğitim alma bir yana,eğitim almadan hatır ile gönül ile bir yerlere getirilmektedir.Özel Hastane sahipleri,bu gerçeğin farkınadalar değiller bilinmez ama farkına varılıncaya dek kendilerinin bu sektöre yatırmış oldukları milyonlarca dolar boşa gitmektedir .

Sorun bakalım özel hastanelerin patronlarına hastaneden bekledikleri sonucu alabiliyorlarmı ben alabildiklerini zannetmiyorum.Sürekli elaman değiştiriyorlar.Tandığın kızı,bilmem kimin adamı,ucuz işçi,gibi kriterlerle uğraşarak profesyonel yöneticiliği düşünmüyorlar.

Bir hastanenin bugün için uygun şekilde yönetilmesinde birinci kriter,öncelikle,mesleği ve unvanı ne olursa olsun hastanede yönetici olan herkesin,hastane yönetimi konusunda,şu ya da bu şekilde bir eğitim alması zorunlu olmalıdır.Profesyonel yöneticilik ve liderlik hastane yönetiminin geleceği açısından belirleyici faktörlerdir.Bizde,yönetmek ve liderlik kavramları arasında hep bir  karmaşa bir problem olmuştur.Genellikle birbirinin yerlerine kullanılmışlardır.Yönetici gemiyi yöneten, dümende olandır ve doğru rotada,kazasız gemiyi amacına, varacağı yere ulaştıran kişidir.Liderlik ise bir özellikler bütünü olup, profesyonel yöneticin özelliklerini tamamlayan önemli bir parçadır. Başarılı, profesyonel bir hastane yöneticisinde, sorunlarla etkin mücadele yeteneği, herkesin ihtiyacını, şikayetini dinleme, ilgililik, sosyal sorumluluk, vaatlerinde tutarlılık, pozitif yaklaşım, kişisel yönetim,kendine güven, stres ve kişisel duygularla başa çıkabilme, sürekli gelişime inanma, düzenli bilgi birikimi ve deneyim, karar almada isabet ve hızlı düşünebilme pratiklik,gibi daha pek çok özelliğin bir arada olması gerekir.Hastaneler çeşitli mesleklerden profesyonellerin buluştuğu örgütler olduğundan,hastanelerin yönetimi bu nedenle zordur.Patron ve profesyonel yönetici arasındaki anlaşmazlıklar profesyonelleşme önündeki en önemli engellerden biridir. Patron-yönetici anlayışının hüküm sürdüğü hastanelerde daima bu sorun yaşanmaktadır.Hastane onundur ve o söz sahibidir.Bu aslında uzaktan bakıldığında doğru bir mantıktır,ancak öncelikle patron-yönetici kavramlarının birbirinden ayrışması çok önemli olup,profesyonel yöneticilerin karar alırken bağımsız, etki altında kalmadan kararları alması,patronun yani işletme sahibinin zaman zaman gözlemci konumuna çekilmesi gerekmektedir. Belki küçük çaptaki hastanelerde veya az olsun benim olsun diyen,tek adam olan yönetimler için bu zorunlu olmayabilir ancak artık rekabetin yoğunlaştığı bu zaman da yönetimin özerkleşmesi genel,geçer bir kural halini almıştır. Bu da kurumsallaşma açısından çok önemli bir adımdır.